اگر شما هم از ان دسته از افرادی هستید که نمی دانید آیا برای کامپوزیت کردن دندان باید قسمتی از آن تراشیده شود یا خیر، باید بگوییم که پاسخ کاملا مثبت است. تراشیدن دندان برای انجام کامپوزیت و روکش، امری بسیار طبیعی است و باید انجام شود.

اگر دوست دارید از ونیر کامپوزیت استفاده کنید تا تیرگی ها و لک هایی که روی دندان شما ایجاد شده، از بین برود، دندانپزشک، راهی جز تراشیدن روی دندان شما ندارد. البته برخی از کامپوزیت ها به دلیل داشتن قطر بسیار نازک، نیازی به تراشیدن دندان در حد وسیع ندارند و دندانپزشک می تواند با برش بسیار ریز، این کامپوزیت ها را روی دندان نصب کند.

برای تراشیدن دندان و کار گذاشتن روکش، دندانپزشک در ابتدا تمامی دندان ها را بررسی می کند تا ببیند استحکام دندان ها تا چه حدی است. برخی از افراد به خاطر داشتن دندان های بسیار ضعیف و مینای نازک، نمی توانند گزینه ی خوبی برای کامپوزیت شدن باشند. برخی هم اینگونه نبوده و مینای قوی دارند.

کامپوزیت، چیزی نیست که فقط برای بزرگسالان انجام شود. کودکانی که دندان های دائمی در آورده اند و به هر دلیلی، دندان های آنها تاثیر زیادی در دیده شدن و لبخند آنها دارد، می توانند به متخصص دندانپزشکی کودکان مراجعه کنند.

کامپوزیت دندان چیست؟

روکش دندان یا همان ونیر کامپوزیت، نوعی پوشش است که در لابراتوارهای دندانپزشکی ساخته می شود و دندانپزشک با دقت و ظرافت خاص، روی مینای دندان نصب می کند. کامپوزیت دندان، از روش های بسیار موثر برای اصلاح لبخند و زیباتر نشان دادن چهره می باشد.

برخی از افراد در طول زندگی خود، به دلایل مختلف از جمله عدم مسواک زدن، نوشیدن زیاد چای و قهوه، جرم گیری نکردن در زمان مناسب و یا دلایل ژنتیکی، دچار تیرگی و لک هایی روی دندان خود هستند که اصلا با مسواک زدن و جرم گیری از بین نمی رود. این افراد گاهی مجبور می شوند لبخند خود را از دید بقیه پنهان کنند. کامپوزیت دندان می تواند برای رفع این مشکلات، تنها راه چاره باشد.

برخی هم به خاطر ضربه به دندانها، دچار لب پریدگی یا شکستگی های کوچک می شوند که نمی توان آنها را ترمیم کرد. انجام کامپوزیت در این افراد نیز می تواند منجر به داشتن دندان هایی زیبا و یکدست شود.

چرا دندان ها را کامپوزیت می کنند؟

دندانپزشک برای انجام کامپوزیت، مجبور است تراش دندان های جلو و نیش را انجام دهد تا بتوان کامپوزیت را روی آنها نصب کرد. دلیل تراشیدن دندان ها، کم کردن قطر مینای دندان است تا کامپوزیت ها به طور دقیق و منظم روی دندان قرار گیرند.

مهم ترین دلیل کامپوزیت دندان در کودکان و بزرگسالان، اصلاح لبخند در این افراد می باشد. اگر از بزرگی یا کوچکی لثه و همچنین مشکلات ساختاری دندان ها (فاصله ی زیاد بین دندان، نامرتب بودن و بهم ریختگی و . . .) صرف نظر کنیم، گاهی وقت ها عوامل دیگری وجود دارد که لبخند فرد را زشت می کند. تیرگی یا زردی بیش از حد، شکستگی های جزئی، سیاهی دندان، لکه های سفید یا قهوه ای، همه و همه می تواند لبخند فرد را تحت تاثیر خود قرار دهند.

دندان هایی که با مشکلات فوق مواجه هستند، باید کامپوزیت شوند. اگر نگاهی به این افراد بیندازید، کم کم متوجه می شوید که اینها علاوه بر مشکل دندان، دچار عدم اعتماد بنفس و گاهی افسردگی هم هستند. اینها می تواند ناشی از وجود مشکل در لبخند باشد. لذا انجام کامپوزیت دندان در این افراد، یک امر ضروری است.

نحوه تراشیدن دندان برای کامپوزیت

برای تراشیدن دندان ها، دندانپزشک در ابتدا، دندان ها را از نظر مقاومت و استحکام، بررسی می کند. سپس اگر قرار بر گذاشتن کامپوزیت یا همان ونیر کامپوزیت باشد، تقریبا نیم میلیمتر از روی دندان های نیش و جلویی فرد را تراش می دهد. ای میزان بسیار ناچیز است و فقط برای صاف شدن برجستگی ها و گوشه و لبه ی دندان ها می باشد. به همین دلیل، گاهی وقت ها به این نوع پوشش، کامپوزیت بدون تراش هم گفته می شود. طبیعی است که برای این کار از هیچ ماده بی حسی استفاده نمی شود.

برای تراش دندان های پیشین و نیش، دندانپزشک در نهایت دقت و ظرافت، جاهایی از دندان که می توان زیر کامپوزیت پیدا باشد را تراش می دهد. گاهی سیاهی های کوچک و بسیار ریز روی دندان، دیده نمی شوند اما زمانی که کامپوزیت روی ان قرار می گیرد و مدتی از آن می گذرد، نمایان می شوند. به خصوص اگر کامپوزیت ها ساخت کشور چین باشند.

نصب روکش کامپوزیت بدون تراش دندان خیلی پرطرفدار تر از کامپوزیت و لمینت با تراش می باشد. در روش لمینت گذاری و کامپوزیت های نیازمند تراش عمیق، دندانپزشک مجبور است مواد بی حسی تزریق کند. زیرا قرار ایت میزان قابل توجهی از مینای دندان تراشیده شود.

عوارض تراش دندان در کامپوزیت

برخی از دندانپزشکان به عوارض کامپوزیت دندانی، اعتقادی ندارند و این مسئله را نمی پذیرند. با تمام زیبایی که می توان با کامپوزیت ایجاد کرد و دندان ها و لبخند را تا حد بسیار زیادی اصلاح کرد، اما باید گفت که انجام کامپوزیت و لمینت دارای عوارضی است که در اینجا به چند مورد مهم آن، اشاره می کنیم:

1.  اگر دندان های نامرتب و نیازمند به ارتودنسی، به جای مرتب شدن، کامپوزیت شوند، ممکن است در آینده با فشاری که دندان ها به هم وارد می کنند، کامپوزیت ها بشکنند و حتی بدتر از آن، ترک برداشتن و شکستگی مینای دندان است. زیرا مینای دندان ها تراشیده شده و استحکام قبلی را ندارند.
2.  دومین عارضه می تواند فرو رفتن کامپوزیت ها درون بافت نرم لثه باشد.
3.  در کامپوزیت هایی که تراش مینای دندان به میزان زیاد انجام می شود، استحکام عاج و مینای دندانی، کم خواهد شد.

کامپوزیت بهتر است یا ارتودنسی؟

هر دوی اینها برای اصلاح دندان و یا لبخند و حتی مرتب کردن دندان ها می باشند. در ارتودنسی، مشکلات مربوط به نامرتبی و فشار دندان ها روی هم، حل می شود. نتیجه ی کار بعد از گذشت حدود ۲ سال به طور کامل، نمایان است و اصلاح استخوان فک و دندان ها به صورت ریشه ای انجام می شود. اما در روش کامپوزیت، صحبتی از مرتب شدن دندان ها و اصلاح ساختاری آنها وجود ندارد. صرفا می توان با کار گذاشتن یک سری روکش، ظاهر دندان و لبخند فرد را اصلاح کرد.

اینکه گفته شود کدام یک می تواند بهتر باشد، بستگی به دندان های فرد، بودجه ی او و برخی از موارد دیگر دارد. افرادی که دچار دندان های به ظاهر سالم و خوش رنگی هستند، ولی چیدمان آنها نامرتب است، بهتر است مشکل خود را به طور ریشه ای و از طریق ارتودنسی، حل کنند. اما افرادی که چیدمان دندانی خوبی دارند و فقط ظاهر آنها مناسب نیست(تیرگی، لب پریدگی و . . . )، می توانند از کامپوزیت استفاده کنند.